سید محمدمهدی گرجی نیا ، متولد بهمن ماه 53 در مشهد است. او مدرک کارشناسی خود را از دانشگاه فردوسی در سال 79 دریافت داشت ودرسال82 پروانه وکالت پایه یک دادگستری و عضویت در کانون وکلای دادگستری خراسان را نیز به دست آورد.
او کارشناسی ارشد حقوق اقتصادی را در دانشگاه علامه تهران به اتمام رساند و پس از آن تا چندین سال در سمت مشاورحقوقی بانکها ، با پرونده های پیچیده ی اقتصادی دست و پنجه نرم کرد. همچنین شرکتهای خصوصی بسیاری از توانایی او در تحلیل پرونده های حقوقی و مالی در ابعاد داخلی و بین المللی بهره برده و میبرند.
گرجی نیا ، ضمن اینکه موفق به گذراندن دوره های تخصصی حقوقی دراروپا از جمله حقوق قرارداد ها درICC پاریس و همچنین دوره داوری از ICC شده است ، دوره مالکیت معنوی را هم در سازمان جهانی مالکیت فکری با موفقیت به اتمام رسانده و بسیاری از دوره های معتبر آموزشی داخلی دیگر را نیز پشت سر گذاشته است. او همچنین داور رسمی و عضو اتاق داوری کانون وکلای دادگستری خراسان نیز هست.
وی با روحیه ای خستگی ناپذیر و سرشار از انگیزه برای کمک  به هموطنان خود از هیچ تلاشی فروگذار نکرده  و همچنان در شغل مقدس وکالت ، مشاوره و متخصص امور قراردادهای داخلی و بین لمللی ، پرونده های اقتصادی ، مشاوره و انجام امور مهاجرت ، سرمایه گذاری و تحصیل در کشورهای اروپایی ، کانادا و استرالیا ، فعال است.
ناگفته نماند که موسسه حقوقی بین المللی اتحاد ، قلب تپنده ی فعالیت های اوست که از سال 83 تاکنون پویا و پرانرژی به حیات خود ادامه میدهد .


1-در سطح بین المللی، تجار برای حل و فصل دعاوی خود، چه شیوه ای را ترجیح میدهند و چرا ؟
اطالة دادرسی در محاکم، تخصصی بودن امر و عدم شناخت قضات برای بررسی و رسیدگی دقیق اختلافات، از جمله دلایلی است که باعث شده تجار در سطح بین‌المللی، چندان رغبتی به حل و فصل دعاوی و اختلافات در معاملات تجاری خود از طریق سیستم‌های قضایی کشور خود نداشته باشند. بنابراین  روش های دیگری از جمله سازش، میانجیگری در مذاکرات و گفتگو جهت مصالحه و توافق در داوری را برای حل و فصل اختلافاتشان پیش بینی می‌نمایند که راهکار داوری از رایج‌ترین این روشهاست.

2-آیا رای داوری در بین تجاری از ملیت های مختلف، از ضمانت اجرای کافی برخوردار است؟
قبول ارجاع اختلافات به داوری، از سوی موسسات بین المللی یا دولتها با امضای توافقنامه حل و فصل مسالمت آمیز، تکالیفی به وجود می آورند که در صورت عدم توجه یا نقض آنها، موجبات مسوولیت بین المللی آنها فراهم می گردد.آن شخص حقوقی، که با نادیده گرفتن اصول و قواعد حقوق بین الملل از اجرای احکام یا آرای داوری بین المللی سر باز می زند مکلف به ترک تخلف، قبول خسارات و بالتبع عدم تکرار آن بوده و در نهایت مکلف به جبران خسارت ناشی از عمل متخلفانه خویش می باشد. جبران خسارت میتواند به شکل جبران مالی، کسب رضایت زیان دیده، اعلان عمل خلاف توسط دیوان داوری یا محکمه قضایی بین المللی و اعلان توسط دولت زیان زننده امکان پذیر است.

3-بین داوری داخلی و داوری تجاری بین الملل چه تفاوت های اساسی در نوع داوری وجود دارد؟
در داوری داخلی موضوع مورد اختلاف طرفین داوری منحصر به یک کشور می باشد. اما اگر، موضوع داوری دارای یک عنصر خارجی است. یا اینکه داوری به یک سازمان بین المللی واگذار شده و یا داوری تابع مقرراتی باشد که جنبه ی بین المللی دارد، داوری تجاری بین المللی به میان می آید و البته در همه این موارد باید، موضوع اختلاف به منافع تجارت بین الملل مرتبط شود.

4-داوری سازمانی چه نوعی از داوری است و در چه جایگاهی به آن رجوع میشود؟
داوری نهادی (سازمانی) که در آن، امر داوری به يک شخص حقوقي (تحت عناوين مختلفي همچون موسسه، مرکز، کانون و...)برای انجام داوری، سپرده می‌شود .یعنی داوری تحت نظارت سازمان یا مؤسسه خاصی که به تسهیل امر داوری می‌پردازد، صورت می‌گیرد که ماموريت ذاتي و سازماني آن داوري است. داوری سازمانی پدیده‌ای ضروری برای مدیریت داوری است و چون از آیینی مناسب و مدیریتی سالم برخوردار است، می‌تواند در حل و فصل اختلافات تجاری نقش مؤثرتری ایفا کند. داوری سازمانی اصولاً در چارچوبی خاص و با ماهیتی قراردادی فعالیت می‌کند که در آن سازمان داوری، داور و اطراف دعوا در مقابل هم حقوق و تعهداتی دارند.

5-سیستم حقوقی غالب در موسسات داوری بین المللی، نوشته یا عرفی است؟
دیوان داوری بین‌المللی اتاق بازرگانی بین‌المللی و بسیاری دیگر از موسسات داوری بین المللی، در واقع نمایندگانی در کشورهای حقوق نوشته و کشورهای حقوق عرفی می‌باشند و باید گفت که معمولا قواعد داوری آنها، به اندازه کافی انعطاف دارد که مبادله و تطبیق موازین حقوق نوشته و حقوق عرفی را امکانپذیر سازد.

6-بنظر شما از دیدگاه حقوقی، قرارداد داوری نوعی عقد است ؟ از نوع تشریفاتی یا رضایی ؟
در رابطه با تشکیل قرارداد داوری باید گفت كه داوري عقد است و بايد شرايط اساسي لازم براي صحت معاملات از حيث قصد و رضاي طرفين، اهليت آنها، معين بودن موضوع و مشروعيت جهت عقد در آن رعایت شده باشد. البته در تشریفاتی و رضایی بودن قرارداد داوری، اختلافاتی وجود دارد. از نظر بعضی، باتوجه به اینکه وجود قرارداد مکتوب داوری در ارجاع امر به داوری لازم است و اگر قرار باشد برای اثبات قرارداد شفاهی داوری یا عدم آن، به دادگاه رجوع شود، همان بهتر است که دادگاه وجود چنین قراردادی را کان لم یکن اعلام کند و خود، به مساله رسیدگی نماید، به این ترتیب عقد داوری، عقدی تشریفاتی است. دسته دیگری هم عقیده دارند که داوري از عقود تشريفاتي نيست و قرارداد آن مي‌تواند عادي يا رسمي باشد. قرارداد داوري همچنين ممكن است كتبي يا شفاهي باشد و طرفين مي‌توانند طي قراردادي جداگانه يا ضمن معامله ملزم شوند كه در صورت بروز اختلاف بين آنها، حل و فصل آن از طريق داوري صورت گيرد.

7-آیا وجود موافقت نامه داوری بین طرفین، تمام اختلافات موجود بین آنها را در بر میگیرد؟
به موجب قانون داوری ایران و قانون نمونه، موافقت نامه داوری از لحاظ موضوع ممکن است تمام اختلافات راجع به یک یا چند رابطه حقوقی باشد یا بعضی از اختلافات راجع به آن. بدیهی است باید در موافقت نامه صراحتاً اختلاف موردنظر را مشخص نمایند تا ابهامی در مورد حدود صلاحیت داور پیش نیاید.

8-آیا وجود موافقت نامه داوری در ارجاع اختلافات طرفین به داوری، الزامی است؟
به طور عموم تمامی مقررات داوری بر لزوم وجود موافقت‌نامه داوری برای شروع جریان داوری تأکید دارد و اولین شرط برای حل اختلاف ناشی از رابطه حقوقی (معاملات تجاری بین‌المللی) از طریق داوری، توافق قبلی طرفین بر این امر است. اگر قرارداد داوری که درحکم «قانون خصوصی» است موجود نباشد و یا باطل یا فسخ شود، داوری وجود نخواهد داشت. بنابراین برخلاف شیوه رسیدگی قضایی که احتیاجی به توافق قبلی طرفین مبنی بر ارجاع اختلاف به دادگاه ندارد و هر یک از طرفین می‌تواند با مراجعه به دادگاه تقاضای رسیدگی به اختلاف را بنماید، برای حل و فصل اختلاف از طریق داوری نیاز به توافق قبلی طرفین اختلاف می‌باشد و بجز در موارد استثنایی هیچ کس را نمی‌توان بدون رضایت او به پذیرش داوری وادار نمود.

9-چه فرقی بین قرارداد داوری و شرط داوری وجود دارد؟
موافقت‌نامه داوری به صورت داوری و یا قرارداد داوری مستقل شکل می‌گیرد. اما شرط داوری، توافق بر داوری به عنوان جزئی از قرارداد اصلی است و البته رعایت هردو برای طرفین قرارداد الزامی است. قرارداد داوری مستقل راجع به رابطه حقوقی قراردادی معمولاً در جایی واقع می‌شود که طرفین در ضمن قراردادهای مورد اختلاف شرط داوری ننموده و یا جزئیات آنرا مشخص نکرده‌اند و یا می‌خواهند ترتیب دیگری غیر از آنچه قبلاً توافق شده است، اتخاذ کنند. اما اکثر داوری‌های تجاری بین‌المللی براساس شرط داوری ضمن قرارداد شکل می‌گیرد. شرط مزبور متضمن این نکته است که طرفین، توافق بر ارجاع اختلافشان به داوری نموده‌اند.

10-درصورت عدم رضایت یکی از طرفین از رای داور و خودداری از اجرای رای، چه ضمانت اجرایی وجود دارد؟ و آیا رسیدگی مجدد امکانپذیر است؟
اصولاً رأی داوری قطعی و لازم‌الاجراست،به دلیل اینکه در داوری مرحله تجدیدنظر وجود ندارد بنابراین چنانچه طرفی که حکم علیه او صادرشده از اجرای آن خودداری کند، می‌توان رأی داوری را توسط واحد اجرای احکام دادگستری اجرا کرد.